به گزارش مشرق به نقل از فارس، از صبح امروز صندوق‌های سیار رأی گیری از سوی فرمانداری به حراست بیمارستان‌های دولتی تحت پوشش دانشگاه‌های علوم پزشکی ارسال شده تا در کنار دیگر مردمان این مرز و بوم بیماران، پزشکان، پرستاران و سایر پرسنل بیمارستانی نیز بتوانند رای خود را به صندوق بیندازند.

به همین منظور از صبح امروز صندوق‌های سیار رای گیری به بیمارستان‌های مختلف شهر تهران از جمله شهید مدرس و امام حسین(ع) فرستاده شده است و بر اساس گزارش خبرنگار اعزامی فارس از ساعت ۹صبح امروز صندوق رای گیری در بیمارستان امام حسین مستقر شده و تا این لحظه صف‌های طولانی بیماران و پرسنل گواه رأی‌گیری فعال این قشر است.

در حین این رأی‌گیری یکی از بیماران بستری شده در بیمارستان امام حسین(ع) به خبرنگار فارس گفت: رای دادن وظیفه ملی است و با توجه به حال وخیمم شاید تا فردا زنده نباشم و اکنون هدفی جز شرکت در انتخابات ندارم. تا زمانی که نفس می‌کشم باید وظیفه خود را نسبت به کشور عزیزم انجام دهم.

او اضافه کرد: وضعیت جسمانی‌ام در شرایطی است که نمی‌توانم روی پای خود بایستم اما امروز فقط به عشق کشورم با پای خود برای رأی دادن آمده‌ام.

در کنار این بیمار یکی از پرسنل بخش جراحی نیز گفت: اگر شیفت کاری هم نبودم حتماً رای خود را می‌دادم چرا که دلم می‌خواهد نظر من نیز در سرنوشت کشورم موثر باشد. من به عنوان فردی از سرزمینم نمی‌توانم نسبت به آینده آن بی‌تفاوت باشم و با اطمینان کامل می‌گویم که در هر شرایطی رای خود را داده‌ام.

بیمار سالخورده‌ای که به سختی نفس می‌کشید و به علت حال وخیمش توسط همراه پای صندوق رأی آمده بود به خبرنگار فارس گفت: رای دادن یکی از واجباتی است که بر هر مسلمانی لازم است تا پیرو رهبرش باشد. امیدوارم خداوند سایه ولایت را از سر کشورمان کم نکند. بهترین واجبات در حال حاضر رأی دادن است و با این شرایط روحی که دارم، امروز روحیه جدیدی گرفته‌ام که بیایم و هر چه زودتر رأی خود را بدهم.

 

اعزام صندوق‌های سیار رأی‌گیری همچنان در سطح بیمارستانها در حال جریان است. این صندوقها پس از رأی دادن پرسنل و بیمارانی‌ که توان راه رفتن دارند به همراه ناظر و صندوق‌دار به بخش‌های بستری فرستاده می‌شوند تا بیمارانی که توان راه رفتن ندارند نیز بتوانند رأی خود را به صندوق بیاندازند.

حضور پی در پی بیماران و پزشکان پای صندوقهای رأی در بیمارستان حرف‌های زیادی در دل خود دارد، اما هر چه هست گواه عشق آنان به کشور و سرنوشت آن است آنان حق خود وظیفه خود می دانند که نگران سرنوشت کشورشان باشد و در ساختن آن مشارکت کنند خواه سالم باشد خواه  بیمار.